Jak stworzyć żywego bohatera literackiego? Daj mu tajemnice i słabości

Zastanawiałeś się, jak to jest, że niektórych bohaterów uznajesz za prawdziwych, a inni nie powodują u Ciebie żadnych uczuć? Ci pierwsi są dobrze skonstruowani i wręcz tacy sami jak prawdziwi ludzie. Posiadają nie tylko wygląd i osobowość, ale również przeszłość i ludzi, którzy go otaczają – przyjaciół i wrogów.

Stoisz przed ostatnim etapem w tworzeniu żywego bohatera literackiego. Nadaniu mu cech, które odróżniają papierowego bohatera od tego z krwi i kości.

Jaką słabość ma Twój bohater?

Nie ma człowieka bez słabości, bez żadnego lęku. Każdy ma słaby punkt, w który można uderzyć. Bohater powieści również ma takie punkty. Policjant martwiący się o bezpieczeństwo swojej rodziny, sportowiec panicznie bojący się zamkniętych pomieszczeń, czy kobieta pracująca w rządowej instytucji, mająca dokonać wyboru – uratować syna z rąk porywaczy i oddać ściśle tajne dane, czy też ratować swoją ojczyznę.

Twój bohater również posiada słabości – piętę achillesową, w którą można uderzyć. Jaka to będzie słabość? Wszystko zależy od Ciebie.

Czy Twój bohater ma jakieś tiki?

Przyjrzyj się swoim bliskim. Czy nie posiadają tików nerwowych jak obgryzanie paznokci, drapanie się zawsze w to samo miejsce, gdy o czymś myślą lub są zażenowani? Bawią się włosami, wykręcają palce? Niech Twój bohater ma chociaż jeden z nich, ale przez Ciebie zaakcentowany.

Przykład? Tikami nerwowymi Amelii Sachs z serii o detektywie Lincolnie Rhyme’u pióra Jeffreya Deavera było drapanie się po głowie i obgryzanie paznokci, w obu przypadkach do krwi.

Wszyscy kochają tajemnice

Bo to, co nas podnieca… Nie, to nie kasa. Ale tajemnica. Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie chciał poznać przeszłość nowo wprowadzonego sąsiada. A jeśli sąsiad jest małomówny i nieprzystępny? Tym bardziej wzbudza dociekliwość innych. Po prostu ludzie są ciekawskimi stworzeniami.

Chcesz, żeby czytelnik związał się z Twoim bohaterem? Pokaż mu, że bohater ma tajemnicę, ale nie odkrywaj jej od razu. Zostawiaj okruszki, ślady, które wskażą, że skrywa jakąś tajemnicę. Jaką? Tego czytelnik dowie się później.

Nadaj mu imię i nazwisko

Tak, dobrze widzisz. Imię i nazwisko stwórz na samym końcu. Choć mógłbyś się ze mną spierać, że imię to po prostu imię, ale od dawnych czasów imiona niosły ze sobą pewne przeznaczenie.

Bratomir to stare słowiańskie imię, które oznaczało: ten, kto zapewnia spokój bliskim.

Izbor to kolejne imię słowiańskie i oznacza: posiadającego sławę z walki.

Natomiast przy imionach żeńskich Ścibora oznaczała: obrończyni czci, a Myślibora to ta, która myśli o walce.

Jak widzisz, każde imię niesie za sobą pewne przesłanie do świata. Jakie Ty nadasz swojemu bohaterowi? To już zależy, kogo stworzyłeś podczas całej drogi kreowania żywego bohatera literackiego.

Chcesz stworzyć żywego bohatera, ale przydałby się kwestionariusz bohatera? Miejsce, gdzie umieścisz wszystkie informacje w jednym miejscu?

Pobierz edytowalny kwestionariusz bohatera i stwórz postać, którą pokochają wszyscy.

Monika Syminowicz

Uwielbiam łączyć fantasy z thrillerem, ale równocześnie jestem przeciwniczką wykorzystywania utartych postaci fantastycznych. Oprócz pisania powieści i opowiadań działam jako Menadżerka Kreatywności, pisząc teksty na strony internetowe oraz tworząc strony internetowe oparte na WordPressie.